Do najważniejszych zadań uniwersytetu należy dbałość o najwyższą jakość na wszystkich poziomach i w każdej z form kształcenia – na studiach licencjackich i magisterskich, w szkołach doktorskich, na studiach podyplomowych oraz kursach i szkoleniach oferowanych społeczności lokalnej w ramach stale rozwijanego i upowszechnianego systemu uczenia się przez całe życie.
Oznacza to przede wszystkim wierność zasadzie jedności badań naukowych i kształcenia, która przełożyć się winna na tworzenie innowacyjnej, zróżnicowanej i atrakcyjnej oferty edukacyjnej realizowanej przez najlepszych specjalistów w swoich dziedzinach, w zgodzie z najnowszymi kierunkami rozwoju światowej nauki, we współpracy z sektorem pozaakademickim oraz w odpowiedzi na wyzwania współczesnego społeczeństwa i gospodarki.
Szczególny nacisk położyć chcemy na doskonalenie programów studiów II stopnia, wypracowując strategię wiążącą tworzenie nowych kierunków i rozwijanie badawczego charakteru tych już istniejących z prowadzonymi na naszym uniwersytecie badaniami naukowymi, wykorzystując jednocześnie międzynarodowe standardy i doświadczenia. Równie ważne jest dalsze systematyczne umiędzynarodawianie procesu kształcenia dzięki intensyfikacji współpracy naukowej i dydaktycznej z uczelniami zagranicznymi, tworzenie studiów wspólnych wraz z parterami europejskimi, a także poszerzanie oferty dydaktycznej prowadzonej w językach obcych, w szczególności w języku angielskim, kierowanej zarówno do studentów zagranicznych, jak i polskich. Realizacja tych celów możliwa będzie z pewnością dzięki wykorzystaniu potencjału, jaki daje uczestnictwo UAM w europejskim konsorcjum uniwersytetów EPICUR oraz programie IDUB.
Kształcenie ściśle powiązane z badaniami możliwe będzie dzięki rozbudowie systemu wsparcia studentów w podejmowaniu wyzwań naukowych – poprzez poszerzanie oferty indywidualnych i zespołowych grantów uczelnianych, finansowe i organizacyjne wspieranie działalności kół naukowych, organizowania i uczestnictwa w konferencjach, przygotowywania publikacji naukowych czy udziału studentów w stażach badawczych. Prowadzone obecnie programy BestStudentGrant, BestStudentCamp czy Study@research wyznaczają dopiero początek tej drogi.
Siła tkwi w synergii, a zatem działania na rzecz wdrażania najszerszej grupy studentów w prace badawcze należy prowadzić równolegle ze zwiększaniem zaangażowania kadry akademickiej, stwarzając rozwiązania systemowe zachęcające do stosowania innowacyjnych i aktywizujących metod dydaktycznych, opartych na najlepszych wzorcach międzynarodowych i wykorzystujących na szerszą skalę research-based learning czy tutoring. Studenci oczekują bowiem uczenia aktywnego, problemowego, projektowego, które rozwinie ich kreatywność, samodzielność i zdolność krytycznego myślenia, umiejętność współpracy w grupie oraz samodzielnego uczenia się, co ułatwi im nie tylko podejmowanie aktywności badawczej, ale i efektywne funkcjonowanie w życiu zawodowym i społecznym.
Ważne, by zapewnianie tak rozumianej jakości kształcenia odbywało się w duchu poszanowania dla uniwersalnych wartości, praw człowieka i swobód obywatelskich, gwarantując naszym studentom, doktorantom i słuchaczom autonomiczny i wielostronny rozwój w przestrzeni wolności i otwartości na różnice, w przyjaznej atmosferze zrozumienia odrębności oraz wzajemnego szacunku dla praw każdego człowieka. W równym stopniu ważne jest bowiem wyposażenie absolwentów naszego uniwersytetu w kompetencje zawodowe, jak również w społeczne i kulturowe – niezbędne do świadomego, aktywnego i odpowiedzialnego funkcjonowania oraz reagowania na problemy współczesnego świata. Wykształcenie akademickie musi być bowiem rozumiane jako zobowiązanie wobec społeczeństwa, z akcentem na nieizolowaną rolę nauki, która rozwija się dzięki współdziałaniu ludzi różnych przekonań, kultur czy religii.
Szczególnie ważne pozostaje w tej perspektywie dążenie do zwiększania podmiotowości studentów i doktorantów w procesie studiowania poprzez zapewnianie im optymalnych warunków do kształcenia i uczenia się, indywidualizację ścieżek dydaktycznych oraz wspieranie ruchu naukowego, samorządności i kultury studenckiej – również dzięki budowaniu uczelni przyjaznej i dostępnej dla wszystkich członków i członkiń jej społeczności, także osób z niepełnosprawnościami. Tak rozumiany uniwersytet opierać się powinien na trzech kluczowych filarach: na kompetentnej kadrze (która nie tylko potrafi w empatyczny sposób komunikować się z osobami o różnym stopniu sprawności, ale przede wszystkim udzielać im efektywnego wsparcia), na nowoczesnej infrastrukturze, oznaczającej zarówno dostępne architektonicznie budynki, jak i technologie wspierające oraz na przejrzystych procedurach. Dostępność architektoniczna, informacyjno-komunikacyjna i cyfrowa wymagają zbudowania adekwatnej kultury organizacji pracy na uczelni tak, by każdy z uczestników akademickiej wspólnoty czuł się odpowiedzialny za kreowanie wspólnej wszystkim, dostępnej i przyjaznej przestrzeni.
Czytaj też: Prof. Joanna Wójcik. Pandemia nas nie zatrzyma
