Promocja biografii trzech rektorów Uniwersytetu Poznańskiego opublikowanych przez Wydawnictwo Naukowe UAM miała miejsce w Collegium Minus. Autorzy opowiadali o pracy nad książkami oraz życiu wybitnych naukowców.
Spotkanie odbyło się w ramach obchodów 100-lecia Uniwersytetu Poznańskiego, którego rektorami było trzech wybitnych badaczy: Stanisław Runge, Stefan Błachowski i Jerzy Suszko. Ich biografie wydano w serii „Biografie rektorów UAM” zainicjowanej przez rektora prof. Bronisława Marciniaka oraz redaktorów naukowych prof. Przemysława Hausera i prof. Tomasza Schramma. Do tej pory ukazało się sześć tomów.
- Cieszę się, że w roku jubileuszowym możemy czytelnikom oddać trzy kolejne tomy, przy pomocy których odkrywamy przeszłość wspaniałych ludzi tworzących podwaliny tego, z czego dziś korzystamy. Przy okazji poznajemy historię uniwersytetu, jest to ważne, choćby do tego, by odpowiednio projektować przyszłość – powiedział Prorektor ds. kadry i finansów prof. Tadeusz Wallas.
- Nie zawsze doceniano sprawy, które wnosi nasza seria – tłumaczył redaktor prof. Przemysław Hauser. - Do takich wątków należą elementy biografii uczonych. Dzięki nim uzyskujemy obraz zachowań tych z naszych poprzedników, którzy nie tylko uprawiali naukę, i to w znakomity sposób oraz zapisali się na stałe w polskiej nauce, ale także kierowali uniwersytetem jako całością w czasach różnych, niekiedy dramatycznych. Musieli podejmować trudne decyzje przeżywając rozterki. W biografiach jest też masa barwy – widać tych ludzi. Lektura wciąga, czasem nie da się od niej oderwać.
Czytaj też: Rektor na dwóch uczelniach
Historię życia i pracy prof. Zygmunta Rungego opisał biolog prof. Zygmunt Kaczmarek. – To, co zrobił prof. Runge to był cud. Od podstaw zbudował w Poznaniu Katedrę Weterynarii. Placówka, którą prowadził na Sołaczu miała aparat rtg, lampy kwarcowe, ambulatorium. W pierwszy 15 latach działalności wykonano tam 4 300 różnego rodzaju zabiegów, które wykonał sam profesor – podkreślił autor.
Prof. Runge jako rektor m.in. pozyskał od wojewody Rogera A. Raczyńskiego cały budynek dzisiejszego Collegium Maius. Za jego czasów powstało wiele ważnych katedr, ale jego kadencja była również okresem konfliktów z kadrą naukową i senatem z powodów politycznych. Minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego usunął kilku profesorów o poglądach naukowych, sam Rektor o 100 procent podwyższył czesne dla studentów, a były to czasy kryzysu ekonomicznego, zamknął około 30 organizacji studenckich i doprowadził do nadania doktoratu honoris causa niepopularnemu w Poznaniu Józefowi Piłsudskiemu i Ignacemu Mościckiemu.
Wypełnienie luki w biografii prof. Stefana Błachowskiego – taki cel postał sobie historyk dr Jarosław Matysiak pisząc książkę o Rektorze pełniącym urząd w latach 1946-48. Prof. Błachowski przyjechał do Poznania ze Lwowa. Był cenionym psychologiem - utworzył na Uniwersytecie Poznańskim Katedrę Psychologii. – Dzięki jego uporowi i determinacji udało się w ciągu trzech lat powojennych odbudować Uniwersytet. W trudnych latach starał się w miarę możliwości zapewnić normalny tok funkcjonowania uczelni w atmosferze nasilających się represji ze strony władz komunistycznych.
Napisaniem biografii prof. Jerzego Suszki podjął się jego uczeń, chemik prof. Wiesław Antkowiak. – Prof. Suszko kochał pracę, poświęcił całe życie badaniom naukowym - mówił autor. - Pochodził z chłopskiej rodziny ze Śląska Cieszyńskiego. Pracowitość przejął w genach. Warunki w jakich przyszło mu żyć utrwaliły w nim tę cechę.
Prof. Suszko wypromował ok. 40 doktorów, za jego kadencji (pełnił funkcję Rektora w latach 1952-56) uniwersytet przyjął nazwę Uniwersytetu im. Adami Mickiewicza. Prof. zasłużył się dla odbudowy parafii ewangelicko-augsburskiej w Poznaniu po II wojnie światowej, pełnił też obowiązki prezesa Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego.