Program rozwoju Uniwersytetu musi zakładać jasny cel. Dla mnie jest nim prestiż Uczelni budowany na wielu fundamentach, przede wszystkim na dobru Jego ludzi oraz mądrym czerpaniu z jego osiągnięć i tradycji. Prestiż uniwersytetu buduje jego silna pozycja naukowa i świetne kształcenie, ale także to, jak wypełnia misję społeczną i kulturotwórczą, oraz w jaki sposób oddziałuje na miasto i region. Dobry program rozwoju musi opierać się na wartościach. A dla mnie podstawowymi wartościami, którymi powinien kierować się Uniwersytet to śmiałość w poznawaniu prawdy i opisywaniu świata, wolność myśli i wypowiedzi, brak jakiejkolwiek dyskryminacji oraz silny związek pomiędzy badaniami a nauczaniem. I to jest moje rektorskie kredo.
Uniwersytet to wspólnota nauczających i uczących się oraz pracowników, którzy na wiele sposobów wspierają badania i kształcenie, a których łączą akademickie wartości. Zadbam o podtrzymywanie i wzmacnianie wspólnoty naszego Uniwersytetu. Uczynię wszystko, aby przynależność do niej wiązała się z poczuciem dumy, ale także oznaczała wspólną odpowiedzialność za jej rozwój. Moim celem jest to, abyśmy byli „wspólnotą rozwoju”, a nie „wspólnotą stagnacji”. Bo tylko taka wspólnota rozumie i szanuje zróżnicowane potrzeby oraz różną specyfikę, czy to sposobu uprawiania badań czy też celów kształcenia. I tych wspólnotowych wartości będę strażnikiem.
Uniwersytet to piękna historia i pielęgnowana przez nas tradycja. Zadbam, abyśmy mądrze czerpali z niej ku pożytkom przyszłości. UAM - w swojej już ponad 100-letnej historii - ogromnie się zmienił, a tempo tych zmian ostatnio znacznie przyspieszyło.
Dzisiaj potrzeba nam spokojnego, ale i precyzyjnego oraz dobrze przemyślanego skupienia się na zadaniach podstawowych. Trzeba zrobić wszystko, aby to, co z tak wielkim wysiłkiem w ostatnich latach wypracowaliśmy, zaczęło przynosić owoce i byśmy skutecznie realizowali wyznaczone sobie cele.
Współczesny uniwersytet musi i powinien służyć społeczeństwu. Może to czynić przede wszystkim poprzez swoje dążenie do doskonałości – w badaniach naukowych i w kształceniu. Musi skutecznie oddziaływać na świat zewnętrzny. Musi pozostać miejscem otwartym, gdzie ścierają się akademicko sankcjonowane poglądy i opinie. Dzisiaj potrzeba nam debat i intelektualnego „fermentu”, ale szczególnie potrzeba nam i społeczeństwu obiektywnego głosu naukowców oraz dobrej współpracy z instytucjami kultury, edukacji oraz organizacjami pozarządowymi. Zadbam nie tylko o to, by rozwijać misję społeczną i kulturotwórczą UAM, ale o to by nasz Uniwersytet stał się w tym obszarze liderem.
Uniwersytet to najlepsze miejsce dla uprawiania badań naukowych, zarówno tych humanistycznych i społecznych, bez których nie możliwe jest zrozumienie naszego społecznego bytowania, zarówno w wymiarze grupowym jaki i indywidualnym. Jest także najdogodniejszą przestrzenią do prowadzenia badań z zakresu nauk ścisłych i przyrodniczych, które prowadzą do lepszego zrozumienia natury i poprawy ludzkiego życia. Bogactwa dyscyplin naukowych nie wolno postrzegać w relacji konkurencyjności. Wszystkie mają należne sobie miejsce, bo wszystkie stanowią o naszym intelektualnym bogactwie. Rozwój badań naukowych musi odbywać się w sposób zrównoważony, co oznacza, że szybszy naukowy rozwój jednych dyscyplin nie może odbywać się kosztem innych. Konieczne jest dogłębne poznanie potrzeb i potencjału każdej z uniwersyteckich dyscyplin a także wskazanie na istniejące ograniczenia w prowadzonych tam badaniach naukowych. Taka kompleksowa analiza pozwoli na sformułowanie możliwości rozwoju każdej z nich. Potrzeba nam badań przełomowych, a te rodzą się najczęściej we współpracy pomiędzy dyscyplinami, badań nie znających granic dyscyplin i dziedzin nauki. I taką współpracę należy inicjować i pogłębiać. Te ważne zadania mają do spełnienia rady naukowe dyscyplin. Rolą rektora, którą będę sumiennie wypełniał, jest rady te wspomagać pozostawiając im podejmowanie autonomicznych decyzji.
Zadaniem rektora jest także, i to zadaniem pilnym, wypracowanie uniwersyteckiej strategii ewaluacyjnej, w ramach której podjęte zostaną na poziomie centralnym skuteczne działania ułatwiające przygotowanie do najbliższej ewaluacji dyscyplin, tak aby dziekani dysponowali właściwymi, ale i homogennymi instrumentami wsparcia. Usprawnienie podjętych już działań, zaproponowanie jasnych procedur oraz – co niezwykle istotne – podjęcie wspólnych działań w zakresie tzw. kryterium III (wpływ badań na społeczeństwo) musi rozpocząć się już pierwszego dnia nowej kadencji. I tak też – po pomyślnym wyborze - uczynię.
Autonomia badaczy, swoboda ich działania winna być tak szeroka jak tylko jest to możliwe, a struktury organizacyjne powinny przede wszystkim umożliwiać im dokonywanie rzeczy niezwykłych. Autonomia jednostek organizacyjnych uczelni, którą jako rektor będę szanował, musi służyć zarówno tym jednostkom ale także całemu Uniwersytetowi i dobru jego wspólnoty. Chcę, aby takie „małe wspólnoty” wskazały prawdziwych liderów i wokół nich się gromadziły. Będę w pełni szanował wybory poszczególnych wspólnot, czy to wydziałowych czy np. instytutowych.
Zrównoważony rozwój Uniwersytetu to także konieczność równomiernego zaspokajania potrzeb w zakresie infrastruktury – badawczej i dydaktycznej oraz miejsca do komfortowej pracy. Należy w sposób w pełni transparentny dokonać oceny stanu zasobów oraz potrzeb w tym zakresie, tak by wydziały o skromnych zasobach lokalowych, w tym także te nowopowstałe, otrzymały szansę infrastrukturalnego rozwoju oraz stabilizację ich funkcjonowania. Gwarantuję, że będziemy te potrzeby wspólnie omawiać i znajdować satysfakcjonujące rozwiązania.
Uniwersytet to mistrzowie, doświadczeni profesorowie o uznanej sławie naukowej i renomie dydaktycznej. Będę wspierał ich w realizacji prowadzonych projektów badawczych, inicjowaniu innowacyjnych rozwiązań oraz dbał o ich zespoły badawcze. To ich pytamy o radę, to z ich mądrości i doświadczeń czerpiemy wiedzę. Zadbam, aby ten głos rozwagi i doświadczenia był słuchany przy podejmowaniu strategicznych decyzji.
Uniwersytet to młodzi badacze, w tym doktoranci, w ich rękach i w ich głowach jest nasza przyszłość. Nie tylko stworzę warunki umożliwiające zatrudnienie najlepszych absolwentów Szkoły Doktorskiej UAM i takie warunki pracy naukowej, aby chcieli tutaj pozostać, ale zadbam, by to właśnie młodzi badacze mieli zdecydowanie silniejszy wpływ niż dotąd na procesy zachodzące w UAM. Powołam Radę Młodych Naukowców.
Uniwersytet tworzą również – często niesłusznie pomijani – pracownicy, którzy w różny sposób wspierają działania naukowe i dydaktyczne – pracownicy administracji, obsługi, bibliotekarze oraz pracownicy techniczni, inżynieryjno-techniczni i naukowo-techniczni. Od ich codziennej rzetelnej pracy zależy dobre funkcjonowanie całej uczelni. Sukcesy uczelni to także ich sukcesy. Zadbam, aby ta grupa pracowników miała poczucie przynależności do uniwersyteckiej wspólnoty, a także możliwość rozwoju oraz zawodowego awansu.
Z myślą o wszystkich pracownikach i doktorantach stworzę takie warunki pracy, by możliwe było godzenie ról rodzinnych z obowiązkami zawodowymi („work-life balance”). Zaproponowany przeze mnie system wsparcia osób powracających do pracy po okresach przerwy w aktywności zawodowej będzie ułatwiać powrót do pełnej aktywności naukowej i dydaktycznej.
W funkcjonowaniu naszej Uczelni muszą na trwałe zaistnieć działania równościowe. Respektowanie zasady równości szans i niedyskryminacji oznacza dążenie do eliminacji wszelkich nierówności i zwalczanie wszelkiej dyskryminacji. Zamierzam powołać Rzecznika Praw i Wartości Akademickich.
Intensywny rozwój badań naukowych nie może odbywać się kosztem jakości kształcenia, przeciwnie, powinien tę jakość istotnie wzmacniać. Uniwersytet musi dobrze łączyć kształcenie masowe z elitarnym. Wymaga to sformułowania przemyślanej i efektywnej strategii respektując uwarunkowania poszczególnych kierunków studiów. W szczególny sposób będę wspierać i rozwijać najlepsze inicjatywy dydaktyczne. Potrzeba nam dobrze funkcjonującej i transparentnej ścieżki kariery dydaktycznej ze stanowiskiem profesora dydaktycznego jako jej zwieńczeniem. I taką ścieżkę będę skutecznie rozwijał. Zadbam, aby dydaktycy byli współtwórcami i współrealizatorami misji i strategii UAM. Trzeba także zadbać o właściwy prestiż stanowisk dydaktycznych.
Uniwersytet musi być miejscem, w którym spotykają się mistrzowie i uczniowie, miejscem przyjaznym dla rozwoju studentów i doktorantów. Zadbam, aby mogli w sposób indywidualny zaspokajać w UAM swoją ciekawość świata, by dobrze przygotowali się do przyszłego życia. Uniwersytet ma być dla nich nie tylko miejscem świetnego, odpowiadającego ich potrzebom i aspiracjom, kształcenia, ale także areną rozwoju ich pasji, nie tylko naukowych, także kulturalnych, sportowych czy społecznych. Zadbam z wielką starannością o ich zaplecze socjalne oraz usprawnię proces przyznawania stypendiów. Będę wspierał wielowymiarowe działania Samorządu Studenckiego. W szczególności będę wspierał inicjatywy zmierzające do wzmocnienia studenckiego ruchu naukowego zapewniając im transparentne finansowania. W tym celu powołam Radę Kół Naukowych. Wzmocnię samorządność studencką i doktorancką. Działalność samorządowa musi kształtować postawy odpowiedzialności za Uniwersytet i za swoje środowisko. Uczynię wszystko, aby studenci i doktoranci czuli się pełnoprawnymi członkami wspólnoty uniwersyteckiej, ale także, aby mieli poczucie odpowiedzialności, jaką niesie ze sobą partnerskie współuczestnictwo.
Fundamentem Uniwersytetu od jego zarania było dobre i wszechstronne kształcenie studentów, w którym szczególnie istotną rolę odgrywa ich udział (a przynajmniej świadoma obecność) w rozwiązywaniu ważnych problemów. Konieczna jest większa indywidualizacja procesu kształcenia studentów na wzór individually designed major, czyli samodzielnego projektowania przez studenta własnej ścieżki kształcenia, także poprzez łączenie programów dostępnych kierunków. Umiędzynarodowienie kształcenia powinno odbywać się zarówno poprzez międzynarodową mobilność wykładowców i studentów oraz zdalne wykorzystanie oferty innych uczelni (kampus wirtualny). Ale wymiana międzynarodowa studentów ma sens tylko wówczas, gdy wzbogaca intelektualnie oraz pobudza do otwartego i twórczego spojrzenia na świat. Naszą wspólną ambicją jest to, by UAM był szkołą kreatywnego i krytycznego myślenia oraz otwartych na świat postaw.
Uczelnia powinna tworzyć przyjazną oraz pozbawioną barier przestrzeń edukacyjną dla osób z niepełnosprawnościami. Uniwersytet powinien objąć skuteczną opieką studentów, którym potrzebna jest specjalistyczna pomoc np. psychologiczna. Będę otaczał intensywną opieką wszystkie form wsparcia, które pozwolą na pełną realizację aspiracji Wszystkich studentów UAM.
Uniwersytet ma powinność upowszechniania sportu i kultury fizycznej oraz zdrowego i aktywnego stylu życia wśród studentów, doktorantów i swoich pracowników. Sport studencki oraz aktywność sportowa studentów, doktorantów i pracowników powinny być traktowane jako część „misji” uczelni. Nie tylko będę zachęcał do dalszego poszerzania oferty zajęć wychowania fizycznego, ale konsekwentnie dążył do tego, by rozbudowywać dodatkową ofertę zajęć sportowych czyniąc ją zarówno bardziej atrakcyjną jak i otwartą dla wszystkich chętnych.
To są cele strategiczne, mam rozpisany także katalog działań operacyjnych (także w zakresie działań socjalnych na rzecz pracowników), o których tutaj nie mogłem wspomnieć. A plany te – jeśli uzyskam mandat wyborczy – będę realizował wraz sześcioosobowym zespołem prorektorów.
Czytaj też: Kandydat na Rektora UAM. Dlaczego Naskręcki?
