Dr. Roberta T. Tomczaka pasjonują w nauce ogromne możliwości poznawcze, które z sobą niesie oraz nastawienie na zdobywanie niebanalnej prawdy. - Prawdy, do której jest z oczywistych względów trudno dotrzeć, ale właśnie sama ta droga do jej poznania przynosi ogromną satysfakcję i definiuje działania każdego naukowca – mówi.
Badania prowadzone przez historyka przyczyniły się do poszerzenia wiedzy dotyczącej kontaktów intelektualnych Polaków z istotnym dla polskiej kultury i historii praskim ośrodkiem akademickim w XIV-XVIII w. Ośrodek ten wykształcił kadrę akademicką, która tworzyła potem Uniwersytet Jagielloński oraz stanowił kuźnię kadr urzędniczych dla administracji królewskiej i kościelnej w Polsce.
- Ciekawym wątkiem, który udało mi się także odkryć, był fakt studiowania w Pradze przyszłego polskiego króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego, który podarował zresztą praskiej uczelni obraz św. Katarzyny namalowany przez „ojca” czeskiego malarstwa barokowego Karela Škréte - przekonuje dr Robert T. Tomczak. - Obraz ten zdobi dziś reprezentacyjny gabinet rektora oraz jest uważany za jeden z najbardziej cennych eksponatów Uniwersytetu Karola. Bez moich badań, te oraz inne wątki bogatych relacji edukacyjnych Polaków z praskim ośrodkiem akademickim nadal pozostawałyby na marginesie badań historycznych. Udało mi się bowiem udowodnić, że tradycja kontaktów akademickich Polski z Czechami została zbudowana na silnych, już średniowiecznych fundamentach.
Zdaniem laureata stypendium START, który kształcił się i pracował również w Czechach i Szwajcarii, poziom badań historycznych na naszym uniwersytecie nie odbiega od poziomu w innych ośrodkach europejskich.
- Moje doświadczenie zdobyte za granicą pozwoliło mi stać się lepszym historykiem oraz wdrożyć pewne działania zmierzające do poprawienia widoczności naszych badań historycznych. Mam tu na myśli utworzenie przez Wydział Historii we współpracy z Uniwersytetem w Melbourne serii wydawniczej East Central Europe, 476-1795 w prestiżowym Wydawnictwie Brepols.
Dr Robert T. Tomczak jest absolwentem Wydziału Historii UAM, gdzie obecnie pracuje. Specjalizuje się w historii peregrynacji zagranicznych (XVI-XVIII w.), zajmuje się także dziejami uniwersytetów (XV-XVIII w.) oraz historią związków intelektualnych oraz kulturowych Polski z Czechami oraz Szwajcarią. Stypendysta Fundacji Lanckorońskich oraz Rady Federacyjnej Szwajcarii (post-doc na Uniwersytecie w Bazylei, 2019-2020). Otrzymał Nagrodę im. Profesora Czesława Majorka w Ogólnopolskim Konkursie Prac Doktorskich z Historii Edukacji (2021).
Czytaj też: Dr Łukasz Szoszkiewicz. O pozbawianiu wolności
