W Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu obraduje dziś 14 dyrektorów i dyrektorek bibliotek uniwersyteckich z całej Polski. Celem spotkania jest dyskusja nad potrzebą stworzenia  Konferencji Dyrektorów Bibliotek Uniwersytetów Polskich.

6 grudnia do Poznania przyjechało 14 z 21 przedstawicieli bibliotek uniwersyteckich z całej Polski aby dyskutować nad potrzebą powołania stowarzyszenia, które reprezentowałoby ich interesy.  Konferencja zostałaby powołana niezależnie od działającej od ponad 25 lat Konferencji Dyrektorów Bibliotek Akademickich Szkół Polskich (KDBASP) skupiającej dyrektorów bibliotek uczelni zrzeszonych w Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (KRASP).

Jak czytamy w liście dr Małgorzaty Dąbrowicz, dyrektorki BUP i inicjatorki spotkania, stowarzyszenie miałoby by być odpowiedzią na tworzące się w kraju konferencje bibliotek uczelni technicznych i medycznych.

- Na gruncie naszych uczelni od 1989 roku funkcjonuje Konferencja Rektorów Uniwersytetów Polskich (KRUP), której celem – zgodnie z deklaracją zamieszczoną na stronie internetowej – jest zacieśnienie współpracy między uniwersytetami, aby mogły sprostać wyzwaniom współczesności i przyszłości. W naturalny sposób rodzi się więc pytanie, czy podobny cel może przyświecać bardziej aktywnej i skonsolidowanej współpracy reprezentowanych przez nas bibliotek uniwersyteckich.

Współczesne rozumienie roli i miejsca biblioteki w uczelni powoduje, że na ogół mierzymy się z tymi samymi wyzwaniami, co wszystkie bądź większość książnic akademickich, w tym biblioteki uczelni specjalistycznych: medycznych, technicznych, przyrodniczych i rolniczych, ekonomicznych, pedagogicznych itd. Wyzwania te dotyczą zagadnień związanych z szeroko rozumianą współczesną informacją naukową oraz wspieraniem procesów zarządzania nauką w uczelniach. Nasze biblioteki uczestniczą w tworzeniu i prowadzeniu repozytoriów, baz dorobku pracowników (baz wiedzy) oraz innych platform cyfrowych czy wydawniczych, aktywnie wspierają swoje uczelnie w procesie ewaluacji jakości działalności naukowej, obszarach związanych z naukometrią czy otwartą nauką i otwartymi danymi badawczymi. Podobnie jak inne biblioteki, budujemy księgozbiory dydaktyczne i gromadzimy literaturę niezbędną do badań, zapewniamy i organizujemy dostęp do e-zasobów, tworzymy przyjazne przestrzenie dla użytkowników.

Mimo jednak tych podobieństw, biblioteki uniwersyteckie mają swoją specyfikę. Są na ogół bibliotekami o księgozbiorach uniwersalnych, obsługują szeroką reprezentację dyscyplin, często mają charakter publiczny, a przede wszystkim gromadzą, przechowują i udostępniają zbiory historyczne o znacznej wartości. Część z naszych bibliotek posiada Narodowy Zasób Biblioteczny, a niemal wszystkie ze znawstwem i pietyzmem budują cenne kolekcje zbiorów specjalnych oraz regionalny zasób biblioteczny. W oparciu o posiadane zbiory organizujemy konferencje i seminaria naukowe, wykłady, wystawy i pokazy, prowadzimy działalność kulturotwórczą i wydawniczą, jesteśmy mocno osadzeni w regionie, współpracując z innymi instytucjami i wspierając badania regionalistyczne. Pracownicy naszych bibliotek angażują się w działalność naukową, realizują różnorakie projekty, w tym badawcze, uczestniczą w procesie dydaktycznym, współpracują na gruncie krajowym i międzynarodowym. To także w naszej grupie znajdują się biblioteki, które na mocy przepisów prawa otrzymują biblioteczne egzemplarze obowiązkowe.

Wszystko to wyróżnia i odróżnia biblioteki uniwersytetów tzw. klasycznych od pozostałych bibliotek akademickich. Sprawia, że książnice uniwersyteckie – poza wspomnianymi zagadnieniami związanymi z informacją naukową i wsparciem dla nauki – muszą mieć na uwadze całe spektrum problemów właściwych w zasadzie tylko im, takich jak np.: kwestie dbałości o dziedzictwo narodowe i regionalne, właściwe zabezpieczenie zbiorów wartościowych, ich ochrona oraz bezpieczne udostępnianie, tworzenie informacji o zbiorach specjalnych (katalogi, informatory itp.) oraz działalność promocyjna i popularyzatorska, a także zarządzanie zasobami, w tym: selekcja bieżąca (egzemplarz obowiązkowy) i retrospektywna, zagospodarowanie druków zbędnych, digitalizacja oraz realizacja związanych z tym projektów, tworzenie bibliotek cyfrowych czy cyfrowych platform do udostępniania zbiorów szczególnie cennych.

zob. też BUP – Biblioteka Użyteczna i Profesjonalna

W powyższym kontekście nasuwa się pytanie: czy potrzebujemy forum do wymiany informacji i doświadczeń, dzielenia się dobrymi praktykami i przyjętymi sposobami działania, wspólnego rozwiązywania problemów i stawiania czoła wyzwaniom, stwarzania okazji do współpracy, podejmowania wspólnych inicjatyw, realizacji projektów czy wreszcie wzajemnego poznania się i większej integracji? Innymi słowy, czy potrzebujemy KDBUP – Konferencji Dyrektorów Bibliotek Uniwersytetów Polskich?