Na początku września w Teatrze Muzycznym w Poznaniu – w ramach przeglądu „Czas na teatr” - odbyła się konferencja „Musical i historia” organizowana przez Instytut Slawistyki PAN oraz Instytuty Kulturoznawstwa oraz Filologii Polskiej UAM.
Konferencja pozwoliła ukazać paletę chwytów i motywacji stojących za ożywianiem przez musicale postaci i wydarzeń z historii. Virtuoso Matthew Hardy’ego, którego bohaterem jest Ignacy Jan Paderewski, w reż. Jerzego Jana Połońskiego w Teatrze Muzycznym w Poznaniu i Irena, przybliżająca trajektorię życia Sendlerowej, to tylko dwie produkcje poznańskiego teatru, które sprowokowały do próby zgłębienia relacji musicalu i historii.
Nie trzeba jednak przypominać, że w tym „narodowym” gatunku amerykańskim znajdziemy liczne przykłady oparcia fabuły musicalu na opowieści o ludziach z wielu zakątków świata: Dźwięki muzyki czy Evita stały się powszechnie rozpoznawane w popkulturze, Fiorello ukazuje życie La Guardii, w 1992 roku powstał austriacki musical Elisabeth – kolejny tekst oświetlający życie cesarzowej Sissi, a Hamilton z 2015 roku na wielu poziomach – przez dobór aktorów i aktorek, mariaż stylu R&B i hip-hop – pokazał, że musical nie jest tym, czym stereotypowo się wydaje.
Przedstawiciele różnych ośrodków akademickich oraz praktycy – wśród nich Wojciech Kościelniak – podzielili się refleksją o tym, jak musical staje się lekcją historii, jak ją (re)interpretuje, jak zmienia i poszerza sam dyskurs historyczny i sposoby opowiadania o przeszłości, wreszcie – jak konwencjonalny i w dużym stopniu umowny przecież gatunek „radzi sobie” z kategoriami realizmu, prawdopodobieństwa, reprezentacji.
zob. też Prof. UAM Joanna Maleszyńska. Opera, operetka, musical
