Z prof. Lidią Cierpiałkowską z Wydziału Psychologii i Kognitywistyki o psychologicznym wsparciu na UAM rozmawia Krzysztof Smura
Jest pani pełnomocnikiem rektora ds. wsparcia psychologicznego. Na czym koncentruje się pani w tej roli?
Po pierwszym lockdownie z powodu pandemii polepszenie jakości i dostępności szeroko rozumianej pomocy i wsparcia psychologicznego dla całej społeczności akademickiej stało się jednym z ważnych zadań, jakie wyznaczyły władze uczelni. Przejście na zdalne i/lub hybrydowe nauczanie i uczenie się ukierunkowało działania uczelni z jednej strony na doskonalenie umiejętności dydaktycznych i technicznych nauczycieli akademickich, z drugiej na rozpoznanie sposobów radzenia sobie z tą szczególną sytuacją przez studentów i pracowników. Głównym zadaniem pełnomocnika rektora ds. wsparcia psychologicznego było zintegrowanie i zoptymalizowanie działania różnych formalnie działających jednostek i tych spontanicznie powstałych na wydziałach zespołów, zajmujących się niesieniem pomocy psychologicznej. Wymiana doświadczeń w gronie osób prowadzących rozmowy telefoniczne ze studentami i pracownikami pokazała, jak szerokie spektrum różnych problemów natury psychicznej i trudności w realizacji zadań w ramach ról społecznych zgłaszają szukające pomocy osoby. Sądzę, że te i inne doświadczenia kliniczne i terapeutyczne, zdobyte w różnych placówkach i zespołach zdrowia psychicznego, pozwoliły na stworzenie koncepcji integracji i współpracy różnych jednostek, zajmujących się pomocą oraz wypracowanie zasad i ram udzielania pomocy psychologicznej przez zespoły wolontariuszy. Dla porządku wspomnę, że owi wolontariusze to psycholożki i psycholodzy oraz certyfikowani lub szkolący się psychoterapeuci różnych wydziałów.
W czasie naszej wcześniejszej rozmowy powiedziała pani, że staracie się tworzyć pewien system pomocy i wsparcia psychologicznego i społecznego, który będzie łatwiej niż dotychczas dostępny dla potrzebujących studentów i pracowników. Jak ta struktura docelowo będzie wyglądać i jakie będzie miała kompetencje?
Punktem wyjścia do stworzenia koncepcji systemu pomocowego UAM było precyzyjne określenie, jakie usługi w zakresie zdrowia psychicznego
dla studentów i pracowników powinny być realizowane przez uczelnię, a jakie muszą i powinny być delegowane do publicznej służby zdrowia, czyli specjalistycznych poradni i szpitali. Podstawą podjęcia decyzji była wiedza na temat skuteczności i kosztów różnych form pomocy i terapii dla osób z zaburzeniami psychicznymi i problemami w radzeniu sobie w sytuacjach trudnych. Jest to ogólna zasada, przyjmowana przez wiele uniwersytetów dbających o dobrostan i kondycję psychiczną studentów. Przyjęto, że zasoby uczelni w postaci zespołów wykwalifikowanych specjalistów zdrowia psychicznego pozwalają na oferowanie krótkoterminowej terapii ostrych zaburzeń lękowych, zaburzeń nastroju, szkodliwego używania substancji psychoaktywnych, zespołu ostrego stresu, problemów z uczeniem się (np. na skutek ADHD) czy niektórych postaci zaburzeń odżywiania; pomocy w kryzysach życiowych i kryzysach zdrowia psychicznego, wsparcia i pomocy psychologicznej dla osób z niepełnosprawnościami oraz szeroko pojętej profilaktyki i psychoedukacji. Pozostałe potrzeby w zakresie zdrowia psychicznego osób, cierpiących np. na schizofrenię czy dwubiegunowy zespół zaburzeń nastroju wymagają leczenia w różnych placówkach zdrowia psychicznego.
Wsparcie i pomoc psychologiczna i psychospołeczna jest realizowana przez…?
…zespół specjalistów Poradni Rozwoju i Wsparcia Psychicznego, Biura ds. Osób z Niepełnosprawnościami, Psychologicznego Konsultanta
ds. Studiowania oraz wydziałowe zespoły ds. wsparcia psychologicznego, działające np. na Wydziale Psychologii i Kognitywistyki czy Wydziale Edukacyjnym. Współpraca wszystkich jednostek i specjalistów jest warunkiem skutecznej pomocy studentom. Przewodnicząca rady ds. spraw wsparcia psychologicznego oraz członkowie rady, przedstawiciele szkół dziedzinowych UAM mają za zadanie wzmacnianie zasobów uczelni i dbanie o jakość szeroko rozumianej pomocy i wsparcia psychospołecznego; rozpoznawanie i zgłaszanie różnych potrzeb i oczekiwań ze strony studentów, pracowników wydziałów i samorządu studenckiego oraz rozpowszechnianie informacji o działaniach pomocowych realizowanych przez różne jednostki i zespoły.
Czytaj też: Prof. Brzeziński. Punktoza to nie wszystko
