- Kiedy spędzi się na Uniwersytecie pół wieku to nie ma wyróżnienia ważniejszego i bardziej wzruszającego niż te, które otrzymuje się od swojego Uniwersytetu – mówiła w trakcie uroczystości prof. Sławomira Wronkowska-Jaśkiewicz. Jestem wdzięczna, ale też mam mnóstwo wątpliwości czy na nie zasługuję. Prawniczka, profesor nauk prawniczych, sędzia Trybunału Konstytucyjnego w stanie spoczynku, była prorektor UAM i kierowniczka Katedry Teorii i Filozofii Prawa WPiA odebrała dzisiaj medal Homini Vere Academico.
Uroczystość odbyła się w Auli Lubrańskiego Collegium Minus. W trakcie ceremonii wręczenia wyróżnienia Rektor UAM prof. Andrzej Lesicki mówił tak:
- Medal ten jest wyrazem uznania za pani postawę zarówno jako nauczyciela akademickiego jak i sędziego Trybunału Konstytucyjnego. Postawę, która pokazywała, że w takich gremiach jak Trybunał Konstytucyjny Sędzia reprezentuje prawo, nie jest zaś reprezentantem żadnej grupy politycznej. Ma swoją wiedzę i wykorzystuje ją do tego aby prawo oznaczało też sprawiedliwość.
W trakcie uroczystości głos zabrali dziekan Wydziału Prawa i Administracji prof. Roman Budzinowski oraz prof. Marek Smolak kierownik Zakładu Teorii i Filozofii Prawa. Panowie przypomnieli bogaty dorobek naukowy Pani Profesor oraz jej dokonania na płaszczyźnie społecznej.
- Mam świadomość, że od uczelni odebrałam więcej niż wielu spośród moich rówieśników – mówiła wielce wzruszona. - Trzeba mieć ogromne szczęście, żeby na początku studiów dostać się pod opiekę prof. Zygmunta Ziembińskiego- osobowości arcywybitnej, i kilka lat później zostać zaproszonym do jego zespołu badawczego. Dalej dane było mi pracować z wybitnymi osobowościami tego uniwersytetu. Otóż do mojej pracy badawczej, w momencie kiedy zaczęłam interesować się problemami legislacji a wiec tworzenia prawa, doszła praktyka prawnicza. Najpierw obserwowałam tę praktykę a później uległam pokusie, aby się w tej praktyce zanurzyć. A praktyka jest absorbująca zajmująca wiele czasu ulegałam tym wszystkim pokusom, do roli badacza dodając jeszcze rolę eksperta. Na konie życia dane mi było otrzymać godność sędziego Trybunału Konstytucyjnego . Te dwie role eksperta i sędziego były fascynujące mnóstwo się nauczyłam i mnóstwo też zebrałam pożywek do dalszej pracy naukowej. Te role pozwoliły mi spożytkować uniwersytecką wiedzę, ale tej wiedzy naukowej mi nie przysporzyły, dlatego to wszystko trzeba będzie jeszcze przerobić naukowo albo też zarazić tymi pomysłami młodych badaczy.
Pani Profesor Sławomira Wronkowska-Jaśkiewicz jest jednym z najbardziej znanych poznańskich prawników. Jednak jak przyznała w jednym z wywiadów studia prawnicze wybrała z ciekawości, a właściwie zadecydował o tym przypadek. Na zajęciach z języka polskiego w liceum przypadła jej rola obrońcy Jagny z „Chłopów” Stanisława Reymonta. Ta rola tak jej się spodobała, że postanowiła spróbować swoich sił na studiach prawniczych.
- Z czasem nabierałam poczucia, że prawo mnie naprawdę interesuje – mówiła w wywiadzie dla Gazety Wyborczej. - Ale bardziej niż to, jak działa, interesowały mnie reguły układania ładu społecznego. Dlatego później zajęłam się problemami tworzenia prawa.
Pani Profesor należy do tego pokolenia poznańskich prawników, którzy mieli okazję uczestniczyć w zajęciach prof. Zygmunta Ziembińskiego legendarnego Gandhiego. To doświadczenie wielokrotnie podkreślała w swoich wypowiedziach, jako niezwykle istotne dla jej dalszej kariery naukowej.
- Prof. Zygmunt Ziembiński szczęśliwie wyłowił mnie po pierwszym roku studiów zachęcając do udziału w swoim proseminarium. Zanim jeszcze podjęłam decyzję, czy wolałabym być w adwokaturze czy w sądzie, zaproponował mi pracę na uniwersytecie. Szczęśliwie, bo pewnie bym sobie źle radziła jako prawnik w praktyce.(..) Bardziej interesują mnie reguły gry niż reguły wygrywania. To, jak ułożyć normy prawne w spójną całość, a nie jak wygrać jedną czy drugą sprawę. Dopiero gdy zaczęłam pracować w roli eksperta i pisać opinie prawne, to stwierdziłam, że pewnie bym się z praktyką uporała. Dobrze jednak, że sędziowanie w Trybunale Konstytucyjnym przypadło na koniec mojej pracy zawodowej.
W 1971 roku obroniła doktorat, który napisała pod kierunkiem profesora Zygmunta Ziembińskiego, a w 1982 uzyskała stopień doktora habilitowanego nauk prawnych na podstawie rozprawy Problemy racjonalnego tworzenia prawa, nagrodzonej I nagrodą w konkursie redakcji „Państwa i Prawa”. W 1995 prezydent Lech Wałęsa nadał jej tytuł profesora.
W latach 1980–1981 oraz w 1983 roku jako stypendystka Fundacji im. Aleksandra von Humboldta przebywała na stażach badawczych na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium oraz w innych ośrodkach naukowych. Zapraszana była również wielokrotnie do wygłaszania wykładów na uniwersytetach zagranicznych, między innymi w Wiedniu, Salzburgu, Monachium i Bochum.
Jej zainteresowania naukowe koncentrują się na problemach teorii prawa oraz polityki prawa, zwłaszcza praw podmiotowych, zasad prawa (oraz ich roli w konstruowaniu i funkcjonowaniu systemu prawa), źródeł prawa, stosowania konstytucji, państwa prawa i redagowania tekstów prawnych.
Zawodowo od ukończenia studiów jest związana z UAM, zajmując kolejne stanowiska aż do profesora zwyczajnego. W latach 1995–2013 zajmowała stanowisko kierownika Katedry Teorii i Filozofii Prawa. Była także członkinią senatu uczelni i prorektorem UAM w latach 2005–2008. Została również wykładowcą w Collegium Polonicum w Słubicach (wspólnej placówce UAM i Europejskiego Uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie nad Odrą) oraz podyplomowego studium legislacyjnego Uniwersytetu Warszawskiego. Autorka kilkudziesięciu prac naukowych z zakresu teorii i filozofii prawa oraz prawa konstytucyjnego, w szczególności dotyczących polityki tworzenia prawa oraz techniki legislacyjnej.
W latach 1988–2006 nieprzerwanie zasiadała w Radzie Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów. W 1993 zorganizowała, a następnie kierowała aplikacją legislacyjną. Brała udział w opracowaniu zasad techniki prawodawczej. W 2008 powołana na przewodniczącą Komitetu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk. W 2010 została zgłoszona przez posłów Platformy Obywatelskiej na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego i 6 maja 2010 wybrana na ten urząd przez Sejm.
Została członkinią Polskiego Towarzystwa Legislacji, Międzynarodowego Stowarzyszenia ds. Legislacji i Międzynarodowego Stowarzyszenia Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej, Kapituły Poznańskiej Nagrody Literackiej, a także zastępcą redaktora naczelnego periodyku „Państwo i Prawo”.
Źródła:
Sławomira Wronkowska-Jaśkiewicz, „Gigant 2018 poznańskiej Wyborczej: Mnie bardziej interesują reguły gry niż reguły wygrywania, wywiad przeprowadziła Natalia Mazur, Gazeta Wyborcza 10 stycznia 2019
Wikipedia
zob. też
