Z ks. prof. Januszem Nawrotem z Wydziału Teologicznego, laureatem Nagrody Praeceptor Laureatus rozmawia Ewa Konarzewska-Michalak.

Co jest dla księdza profesora najważniejsze w pracy dydaktycznej?

To, co najważniejsze, wynika ze specyfiki przedmiotu, który wykładam - teologii, a dokładnie biblistyki, a w niej egzegezy Starego Testamentu. Na naszym wydziale łączymy płaszczyzny,  które w innych dyscyplinach naukowych mogą być rozdzielone, a więc naukę z wiarą - dla nas to jest jedność. Celem tego, co wykładam, nie jest tylko nauczanie, ale przede wszystkim umiejętność łączenia wiedzy z życiem, na które powinna mieć ona decydujący wpływ. Znakomita większość studentów jest  wierząca, dlatego główny kierunek uczenia polega na dążeniu do tego, żeby wiedza służyła życiu, które byłoby zgodne z wyznawaną wiarą. Druga ważna kwestia wynika z faktu samej wiary: mamy do czynienia z Biblią jako żywym słowem Boga, a nie tylko materiałem badawczym. Priorytetem nie jest zdanie egzaminu, owszem egzaminy muszą być, ale o wiele ważniejsze jest, przynajmniej dla mnie, żeby studenci zaczęli zdawać egzamin życiowy.  Uczenie pod kątem jakości życia jest dla nas, teologów, niezwykle ważne.

Co sprawiło, że tak wielu studentów i studentek na księdza profesora jako najlepszego dydaktyka  głosowało? Co jest źródłem sukcesu?

Musiałaby pani ich zapytać! Powiem, jak wykładam – przygotowuję zawsze prezentacje multimedialne z głównymi myślami wykładu, rozwijane następnie w dopowiedzeniach lub dyskusji, co bardzo pomaga w przyswojeniu ich przez słuchaczy.  Dzięki prezentacjom jakość moich wykładów podniosła się. Daję studentom prawo do zadawania pytań. Wspólnie w dyskusję włączamy problemy, którymi żyją. Przykładowo dzisiaj na jednym z wykładów z IV rokiem dyskutowaliśmy na temat  kontrowersyjny w Kościele, ale i na świecie – o wojnie sprawiedliwej. Studentom podoba się, że nie pędzę z materiałem, lecz wspólnie – o ile to konieczne – próbujemy umiejscowić go w realiach życiowych.  Jednocześnie staram się pilnować czasu, bo studenci są studentami i odkąd jestem belfrem, staram się nie przedłużać dyskusji, które mogłyby rozwijać się kosztem czasu potrzebnego na wykład.

Zobacz też: Prof. Justyna Humięcka-Jakubowska. Humanistyka jest logiczna