Jak się zmieniało i jak się może zmieniać środowisko Arktyki - te problemy były nadrzędnym tematem konferencji, która odbyła się w w Instytucie Geologii, na Wydziale Nauk Geograficznych i Geologicznych UAM.

Pięciodniowa konferencja "PalaeoArc: Processes and Palaeo-environmental changes in the Arctic: from past to present (Procesy i zmiany paleośrodowiskowe w Arktyce - od przeszłości po teraźniejszość)" zorganizowana w ramach tak samo się nazywającej międzynarodowej sieci badawczej zgromadziła ponad 70-ciu wybitnych badaczy z 11 krajów.

Celem sieci PalaeoArc jest łączenie badaczy zgłębiających zmiany zachodzące w Arktyce - najszybciej podlegającej zmianom części naszego globu, którzy badają zapisy tych zmian w osadach oceanicznych (paleoceanografia), w lodach wieloletniej zmarzliny, czy w rdzeniach lodowych i na ich podstawie podejmują próby modelowania tych zjawisk i prognozowania scenariuszy na przyszłość. Wśród poruszanych tematów były między innymi dyskutowane nowe odkrycia wielkich kraterów uderzeniowych pod lądolodem Grenlandii, udział topniejących lodowców arktycznych w globalnym wzroście poziomu morza, czy sięgające setek tysięcy lat wstecz zapisy zmian klimatycznych zachowane w osadach Oceanu Arktycznego.

Wśród prezentowanych badań były również odkrycia poznańskich badaczy, które nawiązują do działalności stacji badawczej UAM na Spitsbergenie, jak i badań prowadzonych w innych regionach Spitsbergenu, na Grenlandii i Syberii. Konferencja składała się z sesji referatowych, posterowych jak i sesji terenowej podczas której zaprezentowane zostały najnowsze wyniki badań nad kraterami meteorytowymi na Morasku oraz nowe koncepcje rozwoju ostatniego zlodowacenia na terenie obecnej Wielkopolski. Około 20 tysięcy lat temu większość Wielkopolski pokrywał lądolód, który składał się z szybko płynących strumieni lodowych, które przyczyniały się do deformowania starszych osadów.

Spotkanie uwieńczyła uroczysta kolacja podczas, której zgodnie z niemalże 30-letnią tradycją spotkań tej sieci badawczej, głos zabrali nestorzy badań zmian środowiska Arktyki, np. prof. Svend Funder i prof. Jan Mangerud. Ten ostatni, podzielił się między innymi radami dla młodych badaczy: "Rób coś, co lubisz. Coś, co przemawia do twojej ciekawości. Myślę, że jeśli nie motywuje cię ta ciekawość, nie będziesz dobrym naukowcem. A po drugie, rób to w skupieniu, rób to dokładnie, a nie szybko. Poświęć na to więcej czasu i rób to tak dobrze, jak tylko potrafisz."

Sieć PalaeoArc inicjuje nie tylko wspólne konferencje ale i nowe incjatywy badawcze. Zarządza nią komitet sterujący (steering committee) kierowany przez Astrid Lyså z Norweskiej Służby Geologicznej, polskim zaś przedstawicielem jest prof. UAM Witold Szczuciński. Kolejne spotkanie odbędzie się za rok w Pizie we Włoszech.