Upłynęło 30 lat od utworzenia na naszej uczelni Stowarzyszenia Absolwentów UAM. Początkowo przyjęło ono nazwę “Stowarzyszenie Absolwentów Uniwersytetu w Poznaniu” spodziewając się, że jego członkami mogą być także osoby, które ukończyły nasz Uniwersytet przed 1955r., zanim otrzymał on patrona w osobie wieszcza. I rzeczywiście w Stowarzyszeniu pojawiło się kilku seniorów; najstarszym spośród nich okazał się Zygfryd Kortus (1911-2011), który ukończył studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym UP w 1934 r.
Inicjatorem utworzenia Stowarzyszenia był ówczesny rektor Uniwersytetu, chemik, prof. dr hab. Bogdan Marciniec. Mając okazję zapoznania się z funkcjonowaniem stowarzyszeń absolwenckich na amerykańskich uniwersytetach wiązał z utworzeniem podobnego stowarzyszenia na UAM nadzieję na organizacyjne, a także finansowe wsparcie ze strony byłych studentów. Oczekiwanie takie było uzasadnione okolicznościami, w których działał wtedy Uniwersytet.
Lata 90-te w wolnej Polsce były przełomowe, także dla wyższych uczelni. Zmiana ustroju ekonomicznego dokonywała się według. tzw. planu Balcerowicza i stawiała szkolnictwo wyższe wobec niejasnej perspektywy finansowej. Stąd zaniepokojenie kolejnych rektorów możliwością ograniczania środków na bieżącą działalność i niezbędne inwestycje. Jednym z pomysłów zaradzenia niebezpieczeństwu było odwołanie się do absolwentów. Ta droga okazała się zresztą skuteczna, chociaż nie za pośrednictwem Stowarzyszenia, lecz osób zajmujących wpływowe stanowiska w politycznych i administracyjnych strukturach państwa.
O początkowych krokach organizatorów mówił w r. 2014 przewodniczący Stowarzyszenia UAM Wojciech Jankowiak: „Grupa założycieli, w tym takie osoby jak Zbigniew Jaśkiewicz, Bogdan Hałuszczak, Stanisław Krajewski, Maria Zalewska, Jacek Wiesiołowski, Jerzy Mikosz, Krzysztof Opaliński (w większości byli działacze studenccy) chciała stworzyć taką formułę organizacyjną, która umożliwi nawiązać ponownie zerwane zakończeniem studiów kontakty między byłymi studentami, a zarazem zbliżyć ich znów do macierzystej uczelni. Inicjatorom zależało przy tym, by w ten sposób powstało pewnego rodzaju lobby na rzecz uniwersytetu, które będzie wspierać uniwersytet w jego rozwoju ....”
W początkowym okresie organizowania Stowarzyszenia zadaniem trudnym, wobec braku adresów, telefonów, internetu, było dotarcie do potencjalnych członków – absolwentów różnych wydziałów i roczników. Poszukiwanie członków odbywało się zatem przez osobiste, prywatne kontakty. Nie powiodły się próby dotarcia do organizatorów zjazdów absolwenckich poszczególnych kierunków studiów. Nie było ich zresztą tak wiele. Nie przyniosła też praktycznie efektów agitacja skierowana do najmłodszych absolwentów, świeżo opuszczających uczelnię. Młodzi magistrowie, szczęśliwi, że zakończyły się trudy studiów, nie dostrzegali sensu pozostawania w kontakcie z macierzystą uczelnią. Taka chęć pojawia się najczęściej po latach, tym silniejsza im większa jest odległość od miejsca zamieszkania i pracy od Poznania.
Pierwszym ważnym krokiem prowadzącym do utworzenia na Uniwersytecie absolwenckiego stowarzyszenia było zorganizowanie I Zjazdu Absolwentów UP i UAM. Zjazd odbył się 18 i 19 maja 1990 r i był dużym sukcesem raczkującej organizacji. W rozpropagowaniu Zjazdu pomogła nam poznańska telewizja, nadając komunikat w Teleexpressie oraz ogólnopolski Program II TV, donosząc o tym wydarzeniu w popularnej Panoramie. A Panoramę stworzył i prowadził nasz absolwent, germanista Karol Sawicki.
Głównym zadaniem Zjazdu było zebranie i zorganizowanie pierwszej grupy członków Stowarzyszenia, która w miarę upływu czasu miała się powiększać tak, aby objąć działalnością Stowarzyszenia całą Wielkopolskę. Zasygnalizowano także przewidywane kierunki aktywności. Stowarzyszenie miało promować uczelnię, informować o jej osiągnięciach naukowych, a ośrodkom poza poznańskim dostarczać impulsów do rozwoju społecznego i kulturalnego.
Zjazd otworzył rektor UAM prof. Bogdan Marciniec, który zaprosił obecnych do odnowienia kontaktów z macierzystą uczelnią. Nie krył też nadziei na uzyskanie pomocy ze strony wychowanków Uniwersytetu. Pierwszą część Zjazdu wypełniła ciekawa sesja panelowa poświęcona perspektywie stosunków Polski ze świeżo zjednoczonymi Niemcami. To był – i jest nadal – ważny problem dla Polski, a organizatorzy uważali, że ośrodek poznański jest szczególnie kompetentny w kwestii stosunków polsko-niemieckich. Ożywioną dyskusję panelową prowadziły prof. Anna Wolff-Powęska (dyrektor Instytutu Zachodniego) i Helga Hirsch (korespondentka prasy niemieckiej). Drugą część Zjazdu poprzedził krótki koncert, przygotowany i prowadzony przez Zdzisława Dworzeckiego, dyrektora Filharmonii, absolwenta Wydziału Prawa UAM. W części organizacyjnej podjęto szybko uchwałę o utworzeniu Stowarzyszenia Absolwentów Uniwersytetu w Poznaniu. Przyjęty został wcześniej przygotowany statut i wybrano pierwszy Zarząd. Postanowiono, że kadencja władz będzie trwać 3 lata.
Udany pierwszy Zjazd nie załatwił oczywiście wielu podstawowych problemów, takich jak formy kontaktów z absolwentami różnych dyscyplin i generacji, siedziba, organizacja biura czy zapewnienie niezbędnych środków finansowych.
Czytaj też: Profesorowie Perkitny i Mroczkiewicz studentów nie zanudzali
