Poznańska socjologia ma stosunkowo, jak na nauki społeczne, długą historię, sięgającą początków XX wieku. Dlatego też, będąc bardzo mocno zwróconymi na problemy współczesności, nie zapominamy o badaczach, o których mówimy: nasi mistrzowie. Poszanowaniu dla tradycji towarzyszy potrzeba wpisania się w dokonujące się współcześnie przemiany społeczne i kulturowe. Tak też poznańscy socjolodzy traktują zmiany systemowe związane z uprawianiem badań naukowych i kształceniem akademickim.
Nowy system parametryzacyjny, któremu towarzyszyły zmiany organizacyjne i instytucjonalne na UAM, przyjęty został z obawą i pewną nieufnością. Jednocześnie tę nową sytuację formalną potraktowaliśmy jako wyzwanie, z którym należy się zmierzyć, osiągając zakładane cele. Jednym z nich było, co oczywiste, osiągnięcie wysokiej pozycji w rankingu uczelni prowadzących badania w obszarze nauk socjologicznych.
Pierwsze próby oceny konsekwencji, jakie środowisku poznańskiej socjologii (działającej wtedy jako Instytut Socjologii) mogła przynieść nowa ustawa o szkolnictwie wyższym, miały miejsce już w 2017 roku. Ówczesne kierownictwo jednostki podjęło działania nakierowane na trzy obszary. Po pierwsze – szeroką akcję informacyjną skierowaną do wszystkich pracowników Instytutu Socjologii. Po drugie – stworzony został system wsparcia rozwoju naukowego pracowników, mający także finansowy charakter, o czym pracownicy byli informowani w trakcie indywidualnie prowadzonych konsultacji. W końcu trzecim obszarem działań adaptacyjnych była polityka zatrudnieniowa. Priorytetem stało się zatrudnianie nowych pracowników na podstawie ich przydatności dydaktycznej dla dwóch kierunków studiów, łączącej się z dużym potencjałem aktywności badawczej i publikacyjnej.
Władze nowo powołanego w 2019 roku Wydziału Socjologii kontynuowały wypracowaną wcześniej politykę, odnoszącą się do kwestii badawczych i publikacyjnych. Istotną pomocą w jej realizacji było wsparcie ze strony władz uczelni, w szczególności możliwość korzystania z programu ID-UB. Pierwszoplanowym zadaniem dla grona dziekańskiego było stworzenie warunków, w których potencjał doświadczonej kadry pracowników oraz młodych badaczy zostałby wykorzystany w taki sposób, w którym indywidualne sukcesy (a mamy ich sporo) przekuwane byłyby w osiągnięcia całej społeczności Wydziału. Drobnym już tego uzupełnieniem jest to, że pracownicy Wydziału współpracują ze sobą, tworząc międzyzakładowe zespoły (badawcze, dydaktyczne czy realizujące trzecią misję uniwersytetu), których osiągnięcia są szczególnie przez nas cenione. Jak sądzimy, to, że w ocenie parametryzacyjnej jesteśmy jednym z pięciu ośrodków akademickich, które uzyskały ocenę A (A+ nie została przyznana w dyscyplinie nauki socjologiczne), wynika z mocnych więzi instytucjonalnych i osobistych, które nas łączą.
Czytaj też: Prof. Katarzyna Dziubalska-Kołaczyk. Ewaluacja 2017-2021. Satysfakcja i niedosyt
