Na Wydziale Fizyki UAM odbyła się dzisiaj (26 kwietnia) sesja naukowa poświęcona pamięci zmarłych w ubiegłym roku pracowników Katedry Akustyki: prof. Urszuli Jorasz oraz prof. Edwarda Ozimka.
Sesję otworzył prorektor UAM, prof. Michał Banaszak, który mówił o znaczeniu, jakie dla ciągłości i tradycji Uniwersytetu mają profesorowie oraz pamięć o nich.
- Uniwersytet oparty jest na filarach, którymi są profesorowie i ich dokonania. Na tej sali są osoby - profesorowie którzy współtworzyli tę Katedrę. Jest m.in. prof. Makarewicz, który często powtarzał jak ważna dla ciągłości naszego Instytutu czy obecnie Katedry jest tradycja. Jak ważne jest aby wspominać osoby, które ją współtworzyły i w ten sposób budować etos tego miejsca, jego trwałość i ciągłość. Myślę że te spotkania będą temu służyć. Wspominając profesorów, którzy odeszli będziemy też pokazywać naszym młodszym kolegom na czym budować dobrą naukę, dobrą akustykę.
Dalej głos zabrali prof. Rufin Makarewicz i prof. Anna Preis omawiając dorobek naukowy prof. Urszuli Jorasz.
- Nasza działalność składa się z trypletu – mówił prof. R. Makarewicz – na który składają się: działalność naukowa, działalność organizacyjna i działalność dydaktyczna. W naszym środowisku naukowym każdy ma jakieś skłonności, do czegoś innego nas ciągnie. Mogę zatem powiedzieć, że prof. Jorasz skłaniała się w stronę dydaktyki natomiast prof. Ozimek zdecydowanie odnajdywał się w badaniach naukowych.
Druga część spotkania poświęcona była pamięci prof. Edwarda Ozimka. Tutaj głos zabrali: prof. Aleksander Sęk i prof. Andrzej Wicher
Seminarium miało też bardziej osobisty charakter. Wśród uczestników znaleźli się przyjaciele i rodzina zmarłych.
Prof. Urszula Jorasz specjalizowała się w akustyce i psychoakustyce. Stopień doktorski uzyskała w 1980 na podstawie pracy pt. Psychoakustyczna analiza efektu Dopplera dla sygnału monochromatycznego (promotorem była prof. Halina Ryffert). Habilitowała w 1999 na podstawie oceny dorobku naukowego i rozprawy pt. Selektywność układu słuchowego.
Na Wydziale Fizyki UAM pracowała jako profesor nadzwyczajny w Zakładzie Akustyki Środowiska Instytutu Akustyki prowadząc zajęcia m.in. z psychoakustyki, dźwięku w kulturze i sztuce oraz wpływu hałasu i drgań na człowieka.
Prof. Edward Ozimek specjalizował się w akustyce, akustyce pomieszczeń, akustyce stosowanej oraz psychoakustyce. Studia z fizyki ukończył na poznańskim UAM w 1961, gdzie następnie został zatrudniony i zdobywał kolejne awanse akademickie. Doktoryzował się w 1969. W 1985 został szefem laboratorium psychoakustyki i akustyki pomieszczeń. W latach 1981-1985 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Akustyki. Tytuł naukowy profesora nauk fizycznych został mu nadany w 1989 roku. Na macierzystym Wydziale Fizyki UAM pracował jako profesor zwyczajny w Zakładzie Akustyki Pomieszczeń i Psychoakustyki Instytutu Akustyki.