- Jaka jest moja Ukraina? To nie tylko narodowość, to stan ducha i umysłu - uważa dr hab. Olena Klenina z Wydziału Historii UAM, która pochodzi z Sewastopola.
Ukraina to kraj z ogromnym potencjałem i możliwościami, bogatą historią i unikalnym dziedzictwem kulturowym. Marzę, aby Ukraina rozwijała się i z każdym rokiem stawała się „Citius-Altius-Fortius”.
Jaka jest moja Ukraina? To nie tylko narodowość, to stan ducha i umysłu. Wolne demokratyczne państwo położone w samym środku Europy.
Ukraina szczyci się swoimi urodzajnymi polami, kwitnącymi ogrodami, bezkresnymi stepami. Od południa i południowego wschodu obmywana wodami dwóch mórz Czarnego i Azowskiego. Na zachodzie kraju znajdują się malownicze góry Karpaty. Najwyższym szczytem ukraińskich Karpat jest Howerla. Na południu z kolei znajdują się malownicze Góry Krymskie z najgłębszym kanionem na Ukrainie tzw. Wielkim Kanionem.
Ukraina słynie ze wspaniałych, inteligentnych i gościnnych ludzi, żyznej ziemi pełnej bogatych zasobów naturalnych. Jesteśmy świadomi swojej wartości, dumni i pracowici, ale również pozytywnie uparci i otwarci na współpracę z innymi ludźmi. Jestem dumna z mojego ukraińskiego rodowodu i przynależości do tego narodu. Ukraina to ludzie kochający pokój, świadomi swojego wielkiego potencjału i szczęśliwej przyszłości. Kocham Ukrainę za jej melodyjny język, piękną różnorodną przyrodę, przytulne ciche wioski oraz ruchliwe i hałaśliwe miasta. Moja Ukraina – to Włodzimierz I Wielki, Jarosław I Mądry, Iwan Mazepa, Taras Szewczenko, Kazimierz Malewicz, Michaiło Bułhakow, Mychajło Hruszewski, Łesia Ukrainka, Iwan Franko, Mykoło Amosow.
Mój kraj przechodzi teraz ekstremalnie trudny okres. W historii Ukrainy niezwykłe czasy zdarzały się na przestrzeni stuleci niejednokrotnie. Za każdym razem Ukraińcom walczącym o swoje prawa, przychodziło bronić własnej godności narodowej. Jednocząc się i pomagając sobie nawzajem doprowadzali do tego, że po raz kolejny kraj się odradzał. Ponownie rozkwitły ogrody i zasiane pola. Prawdziwy Kraj - Feniks!
Jaka więc jest ta moja współczesna Ukraina? To wolne, niezależne, dumne państwo. Ja szczerze wierzę, że w nieodległej przyszłości nadejdzie dzień, kiedy Ukraina stanie się bogatym i szanowanym na całym świecie krajem szczęśliwych ludzi.
Mam dzisiaj codzienny kontakt z wieloma mieszkańcami Ukrainy. W pierwszej kolejności z tymi, którzy pozostali u siebie, walcząc i chroniąc swój kraj a w nim dorobek swoich przodków, jak i własne życie. Druga grupa to Ukraińcy, których wcześniej losy i koleje życia rzuciły w różne, często odległe, krańce świata, dzisiaj jednoznacznie wspomagający swoją starą ojczyznę, aktywną pomocą i wszechstronnym wsparciem. Trzecia grupa to ludzie, którzy w wyniku brutalnej napaści i wojny zmuszeni zostali nie z własnej woli do czasowej migracji, między innymi na teren Polski - kobiety, babcie, żony, matki z wnukami i dziećmi. Co je łączy? Na pewno nie strach czy obawa o swoje życie, a tym bardziej pozostawiony dorobek materialny. Łączy je ludzkie poczucie obowiązku, przede wszystkim miłość do swoich dzieci, następców i spadkobierców, którzy na pewno w niedalekiej przyszłości kontynuować będą dzieło odbudowy swojej ukochanej, dumnej i niepodległej ojczyzny - Ukrainy. Sława Ukrainie! Bohaterom Sława!
Zobacz też: Anna Chraniuk. Moja Ukraina
