W moim przekonaniu kandydatura prof. Ryszarda Naskręckiego umiejętnie łączy w sobie osiągnięcia naukowe, liczne kontakty międzynarodowe z doświadczeniami z zakresu dydaktyki akademickiej i współpracy z różnymi środowiskami.
Wyzwania z jakimi mierzy się współczesny Uniwersytet wymagają bez wątpienia szczególnych kompetencji rektorskich, w części na pewno innych niż dotychczasowe. W świecie nauki łączącym w sobie zarówno badania na najwyższym poziomie i współpracę międzynarodową, ale także kształcenie o wysokiej jakości i wsparcie dla otoczenia społeczno-gospodarczego – potrzebny nam jest Rektor potrafiący sprawnie poruszać się we wszystkich tych obszarach.
W moim przekonaniu kandydatura prof. Ryszarda Naskręckiego umiejętnie łączy w sobie osiągnięcia naukowe, liczne kontakty międzynarodowe z doświadczeniami z zakresu dydaktyki akademickiej i współpracy z różnymi środowiskami. Odpowiada mi się zwłaszcza jego wizja kształcenia na Uniwersytecie, nastawiona na zrównoważony rozwój z badaniami naukowymi i dostrzegająca znaczenie koniecznej współzależności obu tych płaszczyzn dla rozwoju naszej uczelni. Wpłynęło na to bez wątpienia doświadczenie prof. Naskręckiego w pracach Senackiej Komisji ds. kształcenia na UAM, w Polskiej Komisji Akredytacyjnej czy w Środowiskowej Komisji Akredytacyjnej Optyki Okularowej i Optometrii, ale także liczne staże i wizyty w zagranicznych ośrodkach oraz autorstwo pierwszych w Polsce studiów z zakresu optyki okularowej (1o) i optometrii (2o). Po raz pierwszy kandydat na Rektora tak wyraźnie akcentuje również potrzebę systematycznego doskonalenia kompetencji dydaktycznych nauczycieli akademickich i docenianie ich kreatywności w tej dziedzinie. Proponuje przy tym ciekawe pomysły na dalsze ożywienie dydaktyki akademickiej, które z pewnością warto byłoby zrealizować.
Czytaj też: Dlaczego Naskręcki?
