Różne formy wielojęzyczności kojarzą się przede wszystkim z mniej lub bardziej doskonałym posługiwaniem się językiem obcym. Powszechnie panuje przekonanie, że jej istotą jest czynne używanie tego języka. To jednak znaczne uproszczenie.

Do szerokiego spektrum wielojęzyczności należy również interkomprehensja, czyli komunikatywność. Wśród metod pracy z językiem jest więc także miejsce dla szukania (po-)rozumienia nie poprzez określone kompetencje w kolejnym języku, ale poprzez maksymalne wykorzystywanie innego, którym już władamy. Zjawisko to dotyczy języków blisko spokrewnionych. Właśnie dzięki niemu Polak stosunkowo dobrze rozumie Słowaka, a nawet Czecha czy Chorwata. Ten fenomen jest nie tylko przedmiotem badań psycholingwistycznych, ale także jedną z technik komunikacji, którą można dobrze wytrenować. 

dr Wojciech Hofmański

Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej UAM